Drążyny (Baris sp.)

Przynależność systematyczna: rząd – chrząszcze (Coleoptera), rodzina – ryjkowcowate (Curculionidae)

Rośliny żywicielskie. Wszystkie warzywa kapustne, rzodkiewka, brukiew, rzepak, rzepik, gorczycznik pospolity, rezeda, lewkonia i inne.

Rodzaj i wielkość wyrządzanych szkód. W czasie dopełniającego żerowania chrząszcze wygryzają małe otworki w liściach roślin żywicielskich. Żer ten nie ma jednak znaczenia gospodarczego. Natomiast poważne szkody wyrządzają larwy. Uszkodzone młode rośliny kapusty są zahamowane we wzroście i wytwarzają małe główki, a kalafiora- roztrzepane róże. Larwy drążą dosyć szerokie i długie chodniki w glebie., pędzie nasiennym i grubszych ogonkach liściowych. W jednej roślinie może żerować do 5, a czasami więcej larw. Silnie uszkodzone rośliny łamią się u nasady główek lub róż. Na szyjce korzeniowej widoczne są otwory wyjściowe drążynów.

Występowanie. Europa oraz północna Afryka. W Polsce pospolite.

Morfologia. Na roślinach krzyżowych, w tym także nasiennych, występuje kilka gatunków. Chrząszcze mają ciało owalne, wydłużone. Pokrywy skrzydeł u podstawy są szersze niż przedtułów. Chrząszcze drążyna zielonego (Baris coerulescens Scop.) maja długość 3,5-4 mm. Pokrywy skrzydeł, z podłużnymi bruzdami, mogą być zielone, granatowe, czasami brązowe. Czułki i odnóża są czarne. W Polsce występują trzy formy tego drążyna: najbardziej pospolity B. coerulescens Scop. Var. Chlorus F., następnie B. coerulescens var. trapezicollis Debr., o ciele węższym niż wyżej wymieniony, oraz B. coerulescens var. pulchella Luc., o ciele zabarwionym granatowo. Chrząszcz drążyna szafirowego (Baris chlorizans Germ.), długości 4-6 mm, ma barwę granatową lub zieloną, z metalicznym połyskiem. Przedplecze punktowane. Chrząszcz drążyna czarnego (Baris laticollis Marsh.), długości 3-4 mm, jest czarny, błyszczący. Ciało ma węższe niż drążyn szafirowy. Chrząszcz drążyna czarniawego (B. carbonaria Boh.) jest największy, długości 5-6,7 mm, czarny. Chrząszcz drążyna brukwiowego (Baris lepidii Germ.), długości 3,5-4 mm, jest niebieski lub ciemnozielony z metalicznym połyskiem. Jaja drążynów są białe, owalne, długości do 0,6 mm. Larwy białawo żółte, beznogie, łukowato wygięte, z żółtobrązową głową. Długość ciała dochodzi do 6 mm.

Biologia. Zimują chrząszcze w kolebkach w glebie lub na roślinie, w miejscu żerowania larw. Chrząszcze wychodzą z kryjówek w kwietniu i maju i przechodzą na rośliny w polu, a także w inspektach. Gromadzą się one wokół szyjki korzeniowej rozsady lub wysadków nasiennych. Następnie samice wygryzają dołki w szyjce lub w dolnej części ogonka liściowego i składają tam jaja. Samice drążyna czarniawego składają jaja w podziemnej części szyjki korzeniowej. Larwy żerują w roślinie od czerwca do końca sierpnia. Przepoczwarczenie larw zaczyna się od połowy lipca.. Od sierpnia do października po okresie spoczynku, trwającym około 10 dni, pojawiają się chrząszcze, które po przejściowym żerowaniu chronią się w miejscach zimowania. W ciągu roku występuje jedna generacja.

Zwalczanie. Tak jak chowacza czterozębnego.