Odmiany jarmużu dzielą się na niskie, średnio wysokie i wysokie. Ponadto różnią się kształtem i stopniem kędzierzawości liści. Odmiany niskie, szybciej rosnące, są zazwyczaj bardziej kędzierzawe, ale słabiej plonują niż średnio wysokie i wysokie. Plon handlowy odmian po odrzuceniu ogonków liściowych i głównego nerwu różni się jednak nieznacznie. Jarmuż może być uprawiany z siewu wprost do gruntu w miejsca stałe, albo z rozsady produkowanej na rozsadniku. W produkcji towarowej jarmuż uprawiany jest najczęściej na zbiór późnojesienny i zimowy. Przy siewie na miejsca stałe odległość miedzy rzędami wynosi 40-75 cm, a odległość roślin w rzędzie po przerwaniu wynosi 15-45 cm. Na obsianie 1 ha potrzeba 2-5 kg nasion. Można też dla celów przetwórstwa stosować gęsty siew wprost do gruntu w rzędy co 15-20 cm. Przy zagęszczonym siewie łodyga i ogonki liściowe są delikatne, dzięki czemu zmniejsza się nakład pracy w przetwórni na przygotowanie surowca do przerobu.