Jarmuż (kapusta liściasta)- jest jedna z najstarszych form użytkowych roślin kapustnych i najbardziej zbliżony do kapusty dzikiej, od której pochodzi. Roślina ta była uprawiana już w starożytności jako jadalna i ozdobna. W Polsce warzywo to znane było w uprawie w końcu XIV wieku. Jarmuż jest rośliną zieloną, o silnym głęboko sięgającym systemie korzeniowym, szczególnie u odmian wysokich. Siewki tej rośliny można łatwo odróżnić od innych kapustnych po kształcie pierwszego listka, który u jarmużu jest długi i ma głęboko wcięte brzegi. W pierwszym roku uprawy roślina tworzy gruba silnie ulistnioną łodygę, której wysokość, w zależności od odmiany i agrotechniki wynosi od 10 do 110 cm. Liście są długie, kształtu owalnego, podłużnie owalnego lub klinowate, tworzą rozłożystą rozetę. Średnica rozety liści, w zależności od odmiany i warunków uprawy, waha się od 40 do 70 cm, a w dobrych warunkach nawet do 90 cm. Blaszka liściowa jest silnie wcinana, w dolnej partii wcięcia sięgają aż do ogonka, tworząc szereg oddzielnych płatków. W części górnej liścia wcięcia są mniej zaznaczone. Charakterystyczną cecha jarmużu jest kędzierzawość liści, przy czym stopień kędzierzawości jest rozpoznawcza cechą odmianową. Silna kędzierzawość niektórych odmian nadaje im wygląd przypominający gąbkę. Kędzierzawość liści następuje wskutek silnego sfałdowania brzegów blaszki liściowej w wyniku nadmiernego jej wzrostu na długość, przy jednoczesnym ograniczeniu powiększania się całej blaszki. Unerwienie liści jest ważną cecha odmianową.

Odmiany niskie, wcześniejsze maja niższy procent wagowy ogonków i głównego nerwu w ogólnej masie liści niż średnio wysokie i wysokie odmiany o dłuższym okresie wegetacji. Barwa liści może być niebieskozielona, w różnych odcieniach koloru zielonego, a nawet fioletowo zielona, czy fioletowo brązowa, jednolita lub pstra. Większe znaczenie jako warzywo maja odmiany o liściach zielonych. Liczba liści na roślinie najczęściej wynosi od 25 do 40. W drugim roku uprawy, wiosną, wcześniej od innych kapustnych roślina wytwarza ulistnione, silnie rozgałęzione pędy kwiatostanowe o kwiatostanach groniastych w których poszczególne kwiaty umieszczone są na cienkich szypułkach. Kwiaty i owoce- łuszczyny mają typową budowę dla krzyżowych. Po dojrzeniu nasion roślina jarmużu może się rozwijać dalej wegetatywnie. Nasiona są barwy oliwkowo - żółto -brunatnej, prawie kuliste, z wyraźną bruzdką od strony znaczka. Powierzchnia nasion jest sucha, matowa, czasem ze słabym połyskiem. Ciężar 1000 nasion wynosi 2,4 - 3 g. Przechowywane w odpowiednich warunkach nasiona zachowują zdolność kiełkowania przez 5 lat. Okres wegetacji jarmużu od posadzenia roślin do gruntu na miejsce stałe od początku zbioru dla odmian niskich wynosi 90-100 dni, dla odmian średnio wysokich wynosi 120 – 170 dni z tym, że najpóźniejsze są odmiany wysokie. Należy zwrócić uwagę, że rośliny jarmużu, nie maja charakterystycznej fazy wzrostu, decydującej o dojrzałości konsumpcyjnej, ponieważ liście mogą być użytkowane w każdej fazie.