Mokra zgnilizna kapustnych.

Patogen. Chorobę wywołuje bakteria Erwinia carotovora gram ujemna, ruchliwa pałeczka, o wymiarach 1,5-5,9x0,6-0,9 µm, urzęsiona na całej powierzchni.

Rośliny żywicielskie. Większość roślin uprawnych, w tym wszystkie warzywa.

Występowanie. Jest to pospolita bakteria występująca w różnym nasileniu we wszystkich glebach uprawnych.

Objawy i szkodliwość. Bakteria wywołuje szybko rozwijającą się mokrą zgniliznę, najczęściej mięsistych i uprzednio uszkodzonych części roślin. Porażone tkanki nabierają mazistej konsystencji. Objawy nie są wiec charakterystyczne. Podobne w skutkach zgnilizny mogą wywoływać także pospolite grzyby glebowe z rodzajów: Pythium, Phytophthora, Rhizoctonia, Fusarium, zazwyczaj jednak gnijące części roślin pokrywają się wówczas widocznymi nalotami grzybni i zarodników. Bakteria jest jedną z powszechniejszych przyczyn masowego gnicia warzyw, głównie w czasie ich przechowywania i transportu, rzadko w okresie wegetacji. Szczególnie duże straty powstają podczas przechowywania warzyw korzeniowych, ziemniaków, kapusty i cebuli. Bakteria może wywoływać zgniliznę sałaty zarówno w czasie wegetacji, jak i po zbiorze, a także stykających się z powierzchnią gleby owoców ogórka i pomidora.

Rozwój. Bakteria żyje saprofitycznie na gnijących resztkach roślinnych w wilgotnej glebie lub w zakamarkach przechowalni. Stan zagrożenia roślin zależy od dużego nagromadzenia się bakterii w ziemi i nadmiernej wilgotności środowiska. Bakterie infekują tkanki wyłącznie w miejscach zranień, uszkodzeń przez szkodniki lub inne patogeny. Infekcja następuje przez zaprószenie części roślin ziemia lub kontakt z gnijącymi resztkami. Warzywa korzeniowe są często infekowane w końcowej fazie wzrostu, jednak w największym stopniu w czasie zbioru przy deszczowej pogodzie.

Zwalczanie. Ograniczenie porażenia warzyw korzeniowych uzyskuje się przez zmianowanie z 2-3 letnią przerwą w ich uprawie, unikanie stanowisk wilgotnych, oraz gleb zlewnych i nieprzepuszczalnych. Obfite nawożenie potasem i unikanie nadmiaru azotu ma istotny wpływ na zmniejszenie podatności na zgniliznę. Duże znaczenie dla ograniczenia strat w przechowalniach ma staranne przygotowanie warzyw- oczyszczenie ich z ziemi i odrzucenie korzeni uszkodzonych. Sałatę przed transportem należy dokładnie oczyścić z liści zabrudzonych ziemią. Nie można opóźniać terminu zbioru warzyw korzeniowych i cebuli przeznaczonej do przechowywania. W przechowalniach i kopcach należy zapobiegać powstawaniu ognisk zawilżenia, zagrzania lub przemrożenia warzyw. W chłodniach najlepiej jest utrzymywać temperaturę 0-2°C, a w czasie przeglądu towaru usuwać gniazda zgnilizny.