Pochodzenie i historia brokułu nie są dokładnie znane, a w uprawie gatunek ten w swej obecnej postaci znajduje się stosunkowo krótko. Wyhodowany został w latach 20 XX wieku po sprowadzeniu go do USA. Brokuł włoski, zwany również kapustą szparagową, ma trzy różne formy, różniące się pomiędzy sobą barwą róży:

• f. albida Lam.- o różach białych (zielonkawych)
• f. flava Peterm.- o różach żółtych
• f. violescens Thellung- o różach fioletowych

Brokuł jest rośliną zielona, roczną, pod względem cech morfologicznych, jak system korzeniowy, pokrój rośliny itp., bardzo podobna do kalafiora. Liście brokułu są bardziej wydłużone niż kalafiora, mają blaszkę silniej powycinaną, bardziej falista, ciemnozieloną lub fioletową. Ogonek liściowy jest wyraźniejszy, na dłuższym odcinku pozbawiony blaszki. Na szczycie długiej, mięsistej łodygi formuje się wierzchołkowy kwiatostan, tzw. róża, złożony z nierozwiniętych, lecz w pełni wykształconych paków kwiatowych. Po ścięciu róży głównej (wierzchołkowej) wyrastają z katów liści liczne pędy boczne z kwiatostanami (różami) bocznymi. Średnica róż głównych wynosi najczęściej 8-15 cm, a bocznych 3-10 cm. Z róż wyrastają pędy kwiatostanowe z żółtymi kwiatami, typowe dla rodziny krzyżowych. Owocem jest łuszczyna, a nasiona są podobne do nasion kalafiora.